می‌خواهمـ زن باشمـ

شیعه‌نامی هستمـ ، میراثــــــِ زهرا، که زن استــــــ و ناموسِ خدا

می‌خواهمـ زن باشمـ

شیعه‌نامی هستمـ ، میراثــــــِ زهرا، که زن استــــــ و ناموسِ خدا

می‌خواهمـ زن باشمـ

دنیــاى فاسـدِ غـــرب خـواســت بـروزِ زن را، شخصیتِ زن را در روش‌هاى غلط و انحرافى که همراه با تحقیرِ جنسِ زن است، به زور به ذهنِ دنیا فرو کند. زن براى این‌که شخصیتِ خودش را نشان بدهد، بایستى براى مردان چشم‏‌نواز باشد. این شد شخصیت براى یک زن؟! بایستى حجاب و عفاف را کنار بگذارد، جلوه‏ گرى کند تا مردها خوششان بیاید. این تعظیمِ زن است یا تحقیرِ زن؟ این غربِ مستِ دیوانه‌ی‏ از همه جا بی‌خبر، تحتِ تأثیر دست‌هاى صهیونیستى، این را به عنوان تجلیل از زن علم کرد؛ یک عده هم باور کردند. عظمتِ زن به این نیست که بتواند چشمِ مردها را، هوسِ هوسرانان را به خودش جلب کند؛ این افتخارى براى یک زن نیست؛ این تجلیلِ زن نیست؛ این تحقیرِ زن است. عظمتِ زن آن است که بتواند حجب و حیا و عفافِ زنانه را که خدا در جبلّت زن ودیعه نهاده‌است، حفظ کند؛ این را بیامیزد با عزتِ مؤمنانه؛ این را بیامیزد با احساسِ تکلیف و وظیفه؛ آن لطافت را در جاى خود به کار ببرد، آن تیزى و برندگى ایمان را هم در جاى خود به‌کارببرد. این ترکیبِ ظریف فقط مال زن‌هاست؛ این آمیزه‌ی‏ ظریفِ لطافت و برندگى، مخصوص زن‌هاست؛ این امتیازى است که خداى متعال به زن داده‌است.

ولی امرم،امام خامنه‌ای (حفظه الله)
-----------------------------------------------
این وبلاگ کهفِ دلتنگی های من است.
این‌جا حرف‌هایی را می‌نگارم که مرا به تعالی برساند و امید که سایرین را نیز! هرمِ این نگاره‌ها شاید قندیل‌های جهل و غفلت را ذوب بتواندکرد...
"می‌خواهم زن باشم"
آن‌گونه که "زهرا" بود...
و این آرمانِ من است!

آن‌چه گذشتــــــــ
لطفـــــ دارد خواندنشان

۶ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «عفاف و حجاب» ثبت شده است

خیلی نگذشته‌است.

خیلی نگذشته‌است از روزگاری که آن‌چه پای زنان را می‌پوشاند، شلوار بود!

نمی‌دانم از چه زمانی شروع شد اما سرعت فراگیری بسیار بالایی داشت این ساپورت لعنتی!!!

فکر نمی‌کنم اشتباه کرده‌باشم اگر بگویم اوایل کسی که ساپورت می‌پوشید، لزوماً باید از قماش جوانان سانتی مانتال می‌بود. اما حال مدت‌هاست نه آن جوانان مصداق می‌پذیرد و نه سانتی مانتال! حالا مدت‌هاست که زنان در سنین متفاوت ساپورت‌های تنگ به تن می‌کنند و پوشیدنش هم مذهبی و غیرمذهبی نمی‌شناسد. ناگفته نماند اصل سخنم روی شلوارهای تنگ و چسبان است و نه فقط ساپورت. شلوار سوارکاری، غواصی، لوله‌تفنگی و ... همه در یک مجموعه قرار می‌گیرند.

این که چه‌طور یک زن حاضر می‌شود بین این همه مظهر جمال در وجود خود، ران و ساق پایش را به عرصه‌ی تماشا بگذارد، بحثی جدا می‌طلبد؛ اما من سؤالم این‌جاست آن‌ها که حجاب زیبنده‌ی وجودشان است، چرا به چنین خفتی تن می‌دهند؟!

هدف از این به ساز دشمن رقصیدن چیست واقعا؟! بی‌شک دشمن بیش از آن‌که به انحراف بیش از پیش جوان منحرف بیاندیشد، به انحطاط جوان پای‌بند به ارزش‌های دینی اصرار بیشتری دارد. این همان چیزی است که فهم باید گردد، ولی کجاست عقل؟؟؟

دوست خوبم

دشمن را خوشحال نکن.

به قهقرا رفتن حیثیت وجودی‌ات برای امروزی بودن بهای بسیار گزافی است. نکن! این کار را با خودت نکن!

نخری اگر، نپوشی اگر، دشمن را قوی‌تر نمی‌کنی. به تولید بیشتر این شلوارهای ناجور راغب‌ترش نمی‌کنی.

پس بیا یک‌دلانه جایگاه والای شرافتمان را فریاد کنیم.

بیا حداقل ما که حجاب را بر خویش پسندیده‌ایم، از این تولیدات استفاده نکنیم.

بیا خودمان را تحریم کنیم!




+ تحمل دوری تو سخت است...

۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ مهر ۹۳ ، ۱۸:۰۰
ناموس خدا

به پارچه‌فروشی‌ها که داخل شوی و سراغ قواره‌های چادری را که بگیری، تورهای طرح‌داری را نشانت می‌دهند و می‌گویند "مدل‌هامان این‌هاست"! و تو در حیرت می‌مانی که حجاب برتر، این است آیا؟! این‌ها را که حجابی باید تا خودشان را بپوشاند!

آن‌چه جالب می‌نماید این است که نام این قسم چادرها را عنوان "چادرهای مجلسی" آدرس می‌دهد! عنوانی که به غایت مضحک است!

خواهرم!

وقتی به محفل جشن و سرور می‌روی، لباست و آرایشت (که از نگاه نامحرم پنهانش نمی‌کنی)، نیازِ افزون‌تری دارد به استتار، آن‌وقت اگر چادرت –بیرونی‌ترین حجابت- هم تور باشد و ابداً ساتر نباشدت، پوشیدنش آیا تمسخر‌ خودت نیست؟ تمسخر خدا نیست؟

دلت را به چه خوش کرده‌ای؟!

که چادر را از سر نیانداخته‌ای؟!

در منتهای دلت هم آیا این پنج متر تور را، "چادر" نام می‌نهی؟!

 

این وصف روزگار ماست!

و من نمی دانم تا کی باید از مواردی چنین سخن گفت و با "تهاجم فرهنگی" توجیهش کرد!

پس جایگاه عقل کجاست در این میانه؟!

مگر می‌شود تمامت این فاصله از دین را –که روزاروز به درازایش افزوده می‌گردد- به حساب جهل نسبت به حقیقت نوشت؟!

مگر می‌شود فریاد "وا اسلاما" سر داد و از تهاجم فرهنگی نالید، اما باز هم خریدهایی چنین کرد و در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن هدیه هایی از این دست را به دیده‌ی منت نهاد؟!

مگر می‌شود...؟!

نکته‌ای هست درخور اذعان و آن این‌که منظور از تورهای طرح‌دار، اولین مدل‌های این سری از چادر نیست! چادرهای طرح‌داری که فقط طرح داشتند و طرحشان هم با نخ مشکی ساده روی چادر نقش بسته‌بود. نه نازک و بدن نما می نمودند و نه براق بودند که جلب توجه بکنند. چادری هم اگر بخواهد ذیل عنوان "چادر طرح‌دار" به عنوان پوشش مطرح شود، لابد باید همین‌گونه باشد که تمام خصوصیاتش، ویژگی‌های همان چادر ساده و دوست‌داشتنی خودمان باشد، ولو طرح‌دار!

حجابی غیر از این اگر بخواهد جای چادر را بگیرد، ما –مردتر از تمام مردان روزگار- در مقابلش صف آرایی خواهیم کرد و نخواهیم گذاشت میراث حضرت مادر به یغمای عدم برود!

 

خواهرم!

می‌شود من و تو هم‌دل و هم‌پیمان شویم و هر گونه استفاده از این حجاب مضحک را بر خویشتن خویش -در وهله‌ی اول- و بر خویشاوندان خود –در مراحل بعد- حرام بشماریم!

می‌شود من و تو داغ درآمدزایی‌هایی از این دست را بر دل دشمن بگذاریم!

سخنم بپذیر...

بیا خودمان را تحریم کنیم!


پ.ن1: در این قسمت از "بیا خودمان را تحریم کنیم!" هیچ از آقایان ننوشتم! و البته که هدفی داشتم!!!

پ.ن2: اولین حقوق رسمی ام به شماره حساب واریز شد! وه که چه لذت بخش است ارتزاق مستقیم از نان جمهوری اسلامی!

۲۵ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۴ ارديبهشت ۹۲ ، ۱۳:۳۰
ناموس خدا

در حمایت از موج وبلاگی "حجاب،وقتی زنها مهربانتر می شوند"

خدای خوبم

جایی چیزهایی گفته ای در خصوص آشکار نساختن زینت و جمال،مگر برای محارم،

این هم آدرسش...

" سوره نور،آیه 31 "

خواستم بگویم ظاهراً بعضی ها را از قلم انداخته ای!!!

هرچند می دانم هنگامه وحی خسته نبوده ای!

اما اینها را هم باید به لیستت اضافه می کردی:

پسر دایی...پسر عمه...پسر خاله...پسر عمو...برادر شوهر...شوهر خواهر...شوهر خاله...شوهر عمه...داماد دایی...داماد عمه...داماد خاله...داماد عمو!!!

البته جای یک آیه دیگر هم خالی به نظر می رسد گویا!

که اگر میهمانی یا عروسی باشد،بی خیال نص آیه!!!

همه که باشند،محرم هم می شوند لابد!!!

راستی...

مردان را چون خودت محرمی برایشان نام نبرده ای،

خود را به همه محرم می دانند!

در هر زمان و در هر مکان!

با خود می اندیشم دم اهل کتاب گرم که حداقل کتابشان را تحریف کردند تا هماره این فخر برایشان بماند که آنچه می کنند،مطابق با کتاب الهی است!

-حتی اگر قصدشان فقط فریب عوام باشد!-

ما که هم کتاب داریم و هم سنت،این گونه چراییم؟؟؟


مهم نوشت:

به گمانم بدیهی به نظر می رسد که قصد بنده در این سیاه مشق، "همه" زنان و "همه" مردان نیست!

این لفظ را از آن جهت در اصل متن نیاورده ام تا همه –بدون هیچ استثنایی- رجوعی به خویشتن داشته باشیم و دریابیم در عمل آیا برای خویش محرم سازی کرده ایم یا خیر!!!

فلذا از دوستان تقاضامندم در غلظت فحش های ارسالی،دقت نظر بیشتری مبذول بفرمایند!




۴۵ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۰ شهریور ۹۱ ، ۰۴:۳۰
ناموس خدا

در حمایت از موج وبلاگی "حجاب،وقتی زنها مهربانتر می شوند"

روی سخنم در این سیاه مشق با آنانی است که به ارزش ها پایبندند،

در عین اینکه نمی خواهند در جامعه مرتجع قلمداد گردند.


چند سال پیش برنامه ای در شبکه 1 پخش شد که گزارشی بود از نحوه تولید و فروش مانتو.

مانتوهای تنگ و کوتاه با آستین های آب رفته در سرتاسر فروشگاه موجود بودند و مانتوهای متضاد آنچه شرحش رفت،در انتها و در واقع آن پشت ها!!!

گزارشگر علت را جویا شد و مدیر فروشگاه چنین پاسخ داد که تقاضا برای مانتوهای بلندی که تنگ هم نباشد، بسیار کم است و البته آنکه لزومی نیست در معرض دید مستقیم مشتریان قرار گیرد!

تفاوت در قیمت ها بسیار جالب توجه بود.

مانتوهای دسته اول حدود 20-16 هزار تومان و مانتوهای دسته دوم حدود 35-30 هزار تومان!

که البته دلیل این تفاوت هم به همان بحث عرضه و تقاضا ارتباط می داشت.

حال هیچ می اندیشی اگر من و تو هم که خود را جزء قشر مذهبی جامعه می شماریم،از مانتوهایی چنین استفاده کنیم،همان تقاضا را به چه میزان فزونی بخشیده ایم؟!

به بهانه چادر نمی توان چنین همسویی با کاروان بی حجابی را توجیه کرد!

چادرت اگر همان چادر ساده متعارف باشد،لاجرم جلوباز است و یقیناً این احتمال صفر نیست که مانتوی به مد آمیخته ات گاهی در معرض نگاه نامحرم قرار گیرد.

دست هایت هم مدام زیر چادر نیستند و تو ناگزیری به استفاده از آنها.

حال اگر آستین مانتو کوتاه باشد،تکلیف چه خواهد بود؟

ساق دست را بهانه نکن!

ساق دست تنها آنچه را که باید،از نامحرم می پوشاند،لیک به دست می چسبد و حجم ساعدت را از تیررس هیچ نگاهی خارج نمی گرداند.

مادر (س) –که بهانه خلقت نسوان بود و ناموس خدای سبحان- حتی برای جنازه خویش چنین نگاهی را روا نمی دانست،اگرچه خود وقوف کامل داشت نگاه همان چند نامحرمی هم که بنا بر وصیت خودش مجاز به شرکت در مراسم تشیع پیکر اویند،پاک تر از آن است که بر او دوخته گردد!

حال تو که میراث همان مادری و می دانی شمار آنها که "فی قلوبهم مرض" در حوصله عدد نمی گنجد،چرا خویشتن را از گزند نگاهی چنین مصون نمی داری؟!

آنچه از نظر گذشت،در خصوص مردان هم مصداق می پذیرد.

بزرگوارم...

تو می توانی خوش تیپ باشی اما لباست کوتاه نباشد و به تعبیر امیر قلعه نوعی پیراهن برادر کوچکترت را نپوشیده باشی!

تو می توانی خوش تیپ باشی اما لباست تنگ نباشد و بین دگمه هایش قاب پرانتزی خودنمایی نکند!

تو می توانی خوش تیپ باشی اما لباست چراغ نباشد و زننده ترین رنگ های جعبه مداد رنگی ات را انتخاب نکنی!

تو می توانی خوش تیپ باشی اما لباست آستین مناسبی داشته باشد و بازوهایت را –که الحق تهوع آورند!- از نامحرم بپوشانی!

همه آنچه معروض افتاد،تذکاری بود در باب اینکه "باید کاری کرد"!،اما "چه باید کرد"؟

در کلامی مختصر شاید بشود گفت: "آب در آسیاب دشمن نباید ریخت."

بیا به اندازه سهم خودمان تقاضا را برای البسه ای چنین کاهش دهیم،شاید که به همین اندازه عرضه هم سیر نزولی یابد.

وقتی مانتوی تنگ و آستین کوتاه پوشیدی و با چادر و ساق دست توجیهش کردی،فرداروز نمایش مانتوی زیبایت، چادر و ساق دستت را توجیه خواهد کرد.

وقتی لباست -آنقدر که شایسته است- گشاد و بلند نباشد،فرداروز –به بهانه قاعده تن بودن- تنگ و کوتاه خواهد شد.

و این انحراف است!

یقین بدان دشمنی که شبیخون فرهنگی را سالها پیش از این آغاز کرده است،انحراف تو -جوان مذهبی این مملکت شیعی- را در رأس برنامه های خویش دارد،تا ولو به بهانه حجاب پول بریزی به کام دشمن و شکمش را روزاروز فربه تر کنی!

بیا هم گام و هم نفس شویم و استفاده از هر گونه پوشاک و البسه ای را که به سست شدن پایه های ارزشی مان می انجامد،تنها بر شخص خود تحریم کنیم.

شاید در نگاه خرد این گام بسیار کوچک باشد و بدون تأثیر،اما در مقیاس کلان بسیاری از میزان تقاضا می کاهد.

عرضه انبوه این گونه کالاها،راه را برای آنانی هموار می سازد که پای ایمانشان در این مسیر می لغزد.

بگذار نباشد که نپوشند!!!

در جامعه امروزین ما بسیارند مذهبی هایی که شاید به این دلیل که از سوی دیگران مورد تمسخر و استهزاء قرار نگیرند که مرتجع اند و عقب مانده،از همان لباس هایی استفاده می کنند که تولید دشمن است و در زمره سفارش های دین نمی گنجد.

تنها یک لحظه اندیشه کن کاهش روزاروز آستین ها می توانست آیا انجام پذیرد،اگر در همان مقطع زمانی ابتدایی ورود چنین کالاهایی به بازار –با تحریم های شخصی- تقاضا را به حداقل ممکن می رساندیم تا هم عرضه بیش از اندازه سال های آتی را مانع شویم و هم موجب کوتاه و کوتاه تر شدن مدام آستین ها نگردیم؟

بیا خودمان را تحریم کنیم!


پ.ن1: این نخستین گام است.گام های بعدی با موضوعات دیگر،انشاالله در پست های آتی...

پ.ن2: بزرگواران عنایت دارند که "قاب پرانتزی" تعبیری است اغراق گونه!هر گونه لباسی که تن در آن آزاد نباشد، در زمره تنگ محسوب می گردد.

پ.ن3: این نخستین باری است که قصد دارم این حرف مانده در گلو را بازگو کنم:آقایان محترم!لطف بفرمایید بحث پوشش را در رابطه با خودتان جدی بگیرید!بنده به شخصه چندین بار –هم در مذهبی(نما)ها و هم در غیر مذهبی ها- چیزهایی دیده ام و واکنشم تنها این بوده است که به طور کاملاً آنی و بدون ذره ای تردید یا چشمانم را بسته ام و یا نگاهم را به سویی دیگر چرخانده ام!بماند که چقدر هم به لحاظ روحی بهم ریختم!باور بفرمایید ما هم آدمیم و نامحرم البته!

پ.ن4: آقایان ایراد نکنند که پ.ن3 در خصوص بانوان هم مصداق می پذیرد.عنایت دارید که بنده حرفم را در هزار و یک لفافه بیان کردم و اصل قضیه بسیار قبیح تر از آن است که بشود در دنیای واژه ها معادلی برایش یافت!!! لذا یقین بدانید به طور 100% نخواهید دانست چه می گویم!آنچه که در پ.ن3 ضرب سخن من است، -به دلیل تفاوت های ساختاری پوشش زن و مرد- ابداً در بانوان امکان پذیر نیست.اینکه برخی پوشش های بانوان موجب آزار آقایان می گردد،سخنی است صحیح،لیک این موضوع به هیچ وجه ارتباطی به این پست ندارد.(روی سخنم با...)لطفا در کامنت ها چنین اعتراضی را مطرح نفرمایید که وارد نیست!

۶۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ تیر ۹۱ ، ۰۳:۳۰
ناموس خدا
کسی آرام می آید

نگاهش خیس عرفان است

قدم هایش پر از معنا

دلش از جنس باران است

کسی فانوس بر دستش

به سان نور می آید

امید قلب ما روزی

ز راه دور می آید...

میلادش مبارک


پ.ن1: قرار بر این بود که در روز عید سعید مبعث با پستی در قالب طنز در خدمتتان باشم،اما از آنجا که روز بی اشک و مصیبت برایم به عرصه ناممکنات پهلو می زند،زمان به روز شدن و نیز قالب پست تغییر کرد.شاید اگر روزی پژمردگی روانم نیکوتر از حال اکنونم بود،همان پست –که کامل است و آماده ظهور- به محضرتان عرضه گردد.

پ.ن2: امید آن دارم که روز میلاد قائم (عج) در سال جاری برایم به نیکویی سپری گردد،به جبران نیمه شعبان سال گذشته ام که تماماً به اشک گذشت!!!تعداد آنان که با رجوعی به تقویم می توانند دانست جریان چیست،از یکی دو تن تجاوز نمی کند و همین بسیار نیکوست!

پ.ن3: 21 و 22 تیر ماه،زمان برگزاری مرحله کشوری المپیاد علمی – دانشجویی است و "ف.آ" عزیزم یکی از شرکت کنندگان این آزمون.استدعایی است عاجزانه از همه بزرگواران که برای توفیقش دستی به دعا بردارند.از خدا که پنهان نیست،از شما چه پنهان که در صورت اجابت دعایتان،معده بنده و چند تنی دیگر از دوستان بابت میزبانی ضیافت شام "ف.آ"،بسیار خرسند خواهند گشت!!!

پ.ن4: در تمام این روزها که حالم اصلاً خوب نبود و آتش دل را به آب دیده خاموش می نمودم،تمامت این آرزو مدام از دلم می گذشت که کاش طلای گنبدش تنها گامی نزدیک تر بود!

پ.ن5: مرا حاجتی در زندگی است که شدیداً برایم حیاتی می نماید.بر سرم منت می نهید اگر برای برآورده شدنش،دستی به آسمان برآرید.

قسمت دوم پست در ادامه مطلب،دل نگاشته ای است در رابطه با عفاف و حجاب...

مطالعه بفرمایید.امید که مقبول افتد...

۱۰۵ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۱ تیر ۹۰ ، ۱۳:۳۰
ناموس خدا

در حمایت از موج وبلاگی "حجاب،وقتی زنها مهربانتر می شوند"

حرفهایم،محکوم به حبس ابد در سینه ام

حرفهایم...

آه حرفهایم...

من دوست می دارمش چادرم را،

همان سنگرم،

همان ملجأ عفت خواهرم،

همان ستر پهلوی بشکسته مادرم،

و لیکن بر شما گوئیا سنگین است.

گر هست،

چشم هاتان به سر اندازه یک لحظه ز من برگیرید،

که ریحانه است وصف من...

ریحانه آفرینش.

ظلمت چادر من به سر اندازه یک قطره خون گر سرخ شود،

"عند ربهم یرزقون" می شوم.

می شوم آنچه که درباره من بسرایند،

شعری از جنس بلور...

من حماسه سازی بی بدیل می شوم،

صد افسوس آنکه لابلای برج های سیمانی شهر،مجالی برای خلسه عشق نیست.

اینجا حماسه بدعت است،

لایق زباله دانی تاریخ.

و اینک...

"بأی ذنب قتلت"

ترانه زندگی بی آغاز است.

برای آن قربانی در بطن مادر

برای کودک نزاده "مروه"

برای کودک نزاده "نورا"

برای...

"مروه" و "نورا" بیش از آنکه مادر باشند،نماد مادرند.

نماد آن مادر که پاره جانش می شود فدای ایمانش.

و این تراژدی عشق است...

سخن به درازا گفتم شاید.

لیک غرض آن بود که بگویم...

بگویم اگر مادرمان سیلی خورد،

پس از قرن ها تکرار تلخ،

امروز چادرمان باید ذهن فرسوده تاریخ را شستشو دهد.

حجاب،انتقام سیلی زهراست در آن پس کوچه های سرد،

در آن بن بست های کور،

اگر باور کنیم...


۱-اینم شعری که قولش رو داده بودم.نظر کارشناسی یادتون نره.

۲-این روزها بابت مسئله ای دلم خیلی گرفته.دارم نابود میشم!برام دعا کنید.

۱۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ آبان ۸۹ ، ۰۶:۵۰
ناموس خدا