داغ!

در حافظه‌ی صحرای بلا، جز تکرار نام تو هیچ نیست.

و مصیبت را تنها عاشورای تو، روح معنا می‌بخشد.

هماره از زوایا و خفایای پنهان وجودم عبور می‌کنی، اما...

دل من –هم‌چنان‌که سنگ- رد پای عشق بی‌مثل و نظیرت را به خاطر نمی‌سپارد!

حیرانم که این داغ –داغ تو ارباب-

چرا نمی‌کشد مرا؟!!!

پ.ن: این به روز نشدن یک ماهه دلایل خوب و بد بسیاری داشت اما بزرگواران می بخشند حتما!!!