دعا کنید!

زندگی که به معرکه بلا در می آید،

باید معمر بود و دمادم زمزمه کرد:

"خدایا!هر چه می دهی،شکرت.هر چه می گیری،شکرت."

هم زمان با میلاد پیشوایان مذهب و مکتب و در آستانه جشن 33 سالگی انقلاب،

قرار محضری عقد بود برای یکی از آشنایان نزدیکم

و همگان مسرور که دو نفر می خواهند سفر زندگیشان را آغاز کنند.

ساعتی از عقد نگذشته بود که شادی مان،عزا شد!

یک تصادف...

و شدید و وحشتناک البته!

و حالا نوعروس ما سیاه پوش شده است!

برای مادر و کودکی که در آغوش یکدیگر بدرود حیات گفته اند،

برای 4 نفر اسیر تخت بیمارستان که حتی پس از ترخیص هم تا مدت ها باید چرخش چرخ زندگیشان را به سایرین بسپارند،

برای همه مایی که مانده ایم و چشمان اشکبارمان،فزونی تحمل را از دل می طلبد،

دعا کنید...

---

پ.ن: "رضاً بقضائک و تسلیماْ لأمرک" پیشه ماست،اما به هر حال بسیار سخت و تلخ می گذرد این روزها...